MRI

Een half jaar geleden deed ik voor het eerst een rondje door de mri en ct scan. Vandaag gaan we op herhaling voor een mri zodat de chirurg nieuw beeldmateriaal van de inhoud van mijn hoofd heeft. Deze vergelijkt hij dan met de scan van maart en zo kan hij beter inschatten hoe snel de tumor groeit. In je hoofd telt elke milimeter dus het is toch wel een belangrijk moment, zo'n scan.

Op de afdeling Radiologie, mogen we bijna gelijk doorlopen. Nouja, ik dan, Lief moet in de wachtkamer blijven. 

Ik mag met rollator en al in een soort zwembad hokje, alles wat metaal is, af en uit doen. Dat is in mijn geval alleen mijn ring, dus ik ben snel klaar. Aan de andere kant van het hokje mag ik er weer uit. Om een mooi strak beeld te krijgen, moet ik contrastvloeistof toegediend krijgen en daarvoor krijg ik een mooi infuus. 

De rollator mag niet mee naar de scan en heel stoer zeg ik dat ik dat stukje prima kan lopen zonder. Dat blijkt toch te ambitieus dus ik krijg een arm en samen lopen we naar het apparaat. Ik klim, met hulp, op de tafel en krijg een koptelefoon op. Deze dient voor gehoorbescherming, muziek en de stem van de radiologie die tussen elke scan vraagt of het nog goed gaat en zegt hoe lang de volgende scan duurt. Mijn hoofd ligt op een kussentje tegen een rand aan en over mijn hoofd ligt een soort stelling. Dan schuiven ze me in de tunnel. Daar maakt het apparaat herrie, piepjes en beweegt af en toe.Het metaal is koud en ik kan me goed voorstellen dat je hier wat claustrofobische gevoelens kan hebben.

 Halverwege spuit de radiologe de contrastvloeistof in en in tegenstelling tot de vorige keer, voel ik daar niks van. Toch ben ik gespannen, mijn spieren staan stijf en ik probeer me te concentreren op de muziek. Hoewel de scan zelf niet eng of vervelend is, voelt het toch heel even alsof ik terug ben bij de eerste scan. Toen was ik erg bang om na 2 aanvallen nog een aanval te krijgen in het apparaat zelf en die spanning zit nu toch een beetje in mijn lijf.

Na een kwartier is het klaar, schuiven ze me weer uit het apparaat en verwijderen het infuus. Ik schuifel met de radiologe terug naar mijn zwembad hokje en ga daarna op zoek naar mijn Lief. 

De uitslag laat nog even op zich wachten, want daar moet nog even over vergaderd woeden.